پژوهش در ورزش تربیتی

آسیب شناسی اجرای برنامه درسی تربیت بدنی و سلامت دوره اول متوسطه بر اساس الگوی اکر

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری برنامه‌ریزی درسی دانشگاه خوارزمی، مربی گروه علوم تربیتی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.

2 استادیار گروه مطالعات برنامه درسی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

3 دانشیار گروه مطالعات برنامه درسی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.

4 دانشیار گروه مدیریت ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

چکیده
چکیده

هدف پژوهش حاضر، شناسایی آسیب های موجود در اجرای برنامه درسی تربیت بدنی و سلامت دوره اول متوسطه مطابق با الگوی علمی اَکر بود. جهت انجام پژوهش از روش پژوهش توصیفی- پیمایشی استفاده شد. جامعه آماری شامل متخصصان (اساتید دانشگاه و مؤلفان برنامه درسی)، کارشناسان و معلمان تربیت بدنی دبیرستان های دولتی شهر تهران بود. انتخاب نمونه آماری شامل 18 متخصص به شیوه نمونه گیری هدفمند، 88 معلم زن به شیوه خوشه ای چندمرحله ای بر اساس جدول مورگان و 39 کارشناس حوزه تربیت بدنی به شیوه نمونه گیری در دسترس انجام شد. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بود که بر اساس الگوی برنامه ریزی درسی اکر تدوین شد. روایی صوری و محتوایی ابزار، از طریق دریافت نظر 8 صاحب نظر تأیید شد و پایایی آن بر اساس ضریب آلفای کرونباخ، عدد 97/0 بدست آمد. داده ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون علامت دار ویل کاکسون تک نمونه ای، تحلیل واریانس رتبه ای کروسکال– والیس و آزمون یومن ویتنی تحلیل شدند. یافته ها نشان داد آسیب های اجرای برنامه درسی تربیت بدنی و سلامت، شامل طیف متنوعی از مؤلفه های برنامه درسی است، از جمله، فضای آموزشی، زمان، محتوا، اهداف، نقش معلم، مواد و منابع. براین اساس، پیشنهاد می شود سیاستگذاران و تصمیم گیرندگان برنامه درسی تربیت بدنی، عناصر را با اهداف هماهنگ کنند، فضای آموزشی را بهبود بخشند و زمان تدریس را متناسب نمایند تا ضعف های شناسایی شده برطرف شود.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

  1. Alla J.B., olorunsol H.K. (2008). Physical Education Curriculum and Its Implementation in Nigerian Schools, four International Council for Health, Physical Education, Recreation, Sport and Dance, Africa Regional Congress, pp: 172-179.
  2. Balan, V; Shaao, M. (2013). Study on Improving the Specific Content of Teaching PhysicalEducation Classes Through Movement Games in Primary School, Procedia Social and Behavioral Sciences, 117, pp: 173-178.
  3. Esmaeili, M. (2010). A Comparative Study of Elementary, Secondary, and High School Physical Education Curriculum in Iran and Selected Countries in the World and Providing an Appropriate Model for Developing a Guideline for Physical Education Curriculum, Institute for Research Planning and Educational Innovations. 629, pp: 69-86. (Persian).
  4. Fathi Vahjargah, K. (2015). Principles and Concepts of Curriculum Development. Tehran: Ball Publishing. p: 134. (Persian).
  5. Fathi Vahjargah, K. (2004). Feasibility Study of Teachers Contribution in Curriculum Processes in the Iranian Education System.Quarterly Journal of Educational Innovations, 3 (8), 59-78. (Persian).
  6. Fairclough, Stuart J.;  Glenn Weaver. R.; Johnson, Siobhan; Rawlinson, Jack. Validation of an Observation Tool to Assess Physical Activity-Promoting Physical Education Lessons in High Schools. Journal of Science and Medicine in Sport. 2018; (21)5: 495-500.
    1. Hollein, Tomas; Vašíčková, Jana ; Bucksch, Jens ; Dagmar, Michal Kalman.School physical Activity Policies and Active Transport to School Among Pupils in the Czech Republic. Journal of Transport & Health. 2017; (6): 306-312.
    2. Hematinejad, M., Ramezaninejad, R., & Rahimi, V. (2005). Measuring Physical Education and Sports During High School. Olympics Quarterly. 3, pp: 7-17. (Persian).
    3. Hills, A. p., Dengel, D. R., Madua, k., Alia, S. (2015). Supporting Public Health Priorities: Recommendations for Physical Education and Physical Activity Promotion in Schools. Sport Science Journal, 57(4), pp: 368-374.
    4. Walters, S.J., Boyle, S.E., &Jones, G. L. (2008). Physical Activity among Adolescent and Barriers to Delivering Physical Education. BMC Public Health, 8 (1) pp: 1-9.
    5. Khosravi zadeh, E., Saneh, A., Haqdadi, A. (2011). The Status of Physical Education Curriculum in High Schools in Markazi Province. Quarterly of Iranian Curriculum Studies. 6th Year, 23, pp: 162-183. (Persian).
    6. Lewis, H.R. (2009). Excellence Without a Soul: Does Liberal Education Have a Future? New York: PublicAffairs.
    7. Malan, G.J. (2017). Ricoeur on time: From Husserl to Augustine, HTS Teologiese Studies/Theological Studies. 73(1).
    8. Mo’meni Mehmuei, H.,& Rouhani, Z. (2017). The Relationship Between Self-Efficacy and Job Satisfaction, or the Tendency of Teachers to Participate in Curriculum Development. New Approach Quarterly in Educational Management, 8th Year, 3, 239-256.
    9. Mohd, Z., Azam, H., Nur Bahiyah, A., Julia, J. (2015). Determining Teaching Effectiveness for Physical Education Teacher. Journal of Procedia- Social and Behavior Sciences, 172, pp: 733-740.
    10. National curriculum Document. (2011). Secretariat of the Curriculum Production Plan. Fourth Edition, p: 28 (Persian).
    11. Physical Education and Health Curriculum Guide for the First Level Secondary School. (2016). Department of Physical Education Curriculum, Compilation Office of Textbooks of the Research and Educational Planning Organization of the Ministry of Education, pp: 8-20. (Persian).
    12. Schüller, Iris & Demetriou. (2018).Physical Activity Interventions Promoting Social Competence at School: A Systematic Review. Educational Research Review. 2 (25): 39-55.
    13. Ramezani Nejad, R. (2016). Physical Education. Samt Publishing, Tehran, First Edition.  (Persian).
    14. Samadi, P, Javadipour, M., and Lotfi, M. (2012). Pathology of Physical Education Curriculum Based on Klein's Theory in Tehran. Educational New Thoughts. 9(4), pp: 91-116. (Persian).
    15. Siegel, S. (1988). Nonparametric Statistics for the Behavior Sciences, Second Edition, Translated by Yousef, Karimi, (2004). Tehran, Allame Tabattabee University, pp: 242. 
    16. Sha'bani Bahar Gh, Erfani N., & Eshraghi, A. (2008). Surveying and Needs Assessment of Students about Physical Education Lessons in High Schools of Malayer County in the Academic Year of 2004-2003. Harakat, 33, pp: 143-156.
    17. Taba, H. (1962). Curriculum Development: Theory and Practice. New York: Harcourt, Brace & World.
    18. Tyler, R. (1949). Basic Principles of Curriculum and Instruction. Chicago, IL: University of Chicago Press. p: 144.
    19. Topolski, A. & Leuven, K. U. (2008). Creating Citizen in the Classroom: Hanna Arendt¢s Political Critique of Education. Journal of the European Ethic Network, 15(9), 259-282.
    20. Vest Debourah, A., & Boucher Charles, A. (2011). Fundamentals of Physical Education and Sports, Translated by Ahmad Azad, National Olympic Committee of the Islamic Republic of Iran. Second Edition.

 

  1. Waker, D. (1995). Fundamentals of curriculum. San Diego: Harcourt, Brace, Jovanovich.
  2. Ziaaddini Dashtkhaki, R. (2012). A Study of Physical Education Curriculum in Secondary School from Teachers’ and Physical Education Experts’ Point of View in Kerman Province. MA Thesis of Sports Management, Shahid Bahonar University of Kerman, pp: 9-11. (Persian).
پژوهش در ورزش تربیتی
دوره 7، شماره 17
مهر 1398
صفحه 229-252

  • تاریخ دریافت 06 تیر 1397
  • تاریخ بازنگری 12 دی 1397
  • تاریخ پذیرش 07 بهمن 1397

صفحه اصلی

اصول اخلاقی

ارسال مقاله

اخبار و اعلانات

اطلاعات آماری نشریه

تماس با ما