نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
2 گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس
3 استادیار دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس
4 عضو هیأت علمی دانشگاه گیلان
5 Centro de Evaluacion y Medicion de Bienestar Aptitud Fisica y Deportiva PhD, M.S.
چکیده
در سال‌های اخیر برگزاری رویدادهای فرهنگی و ورزشی به‌عنوان ابزاری برای جامعه‌پذیری دانشجویان به‌ویژه دانشجویان بین‌المللی مورد استفاده قرار می‌گیرد. هدف از تحقیق حاضر تحلیل تجربه زیستة دانشجویان بین‌المللی ورزشکار از حضور در اولین المپیاد فرهنگی-ورزشی دانشجویان بین‌الملل است که با روش کیفی و رویکرد پدیدارشناختی انجام شد. ازطریق روش نمونه‌گیری هدفمند با رویکرد حداکثر تغییرات بیشینه مشارکت‌کنندگان در این تحقیق انتخاب شدند (16=n). ازطریق مصاحبه‌های عمیق و گفتگوهای تأملی داده‌ها جمع‌آوری شد. با استفاده از رویکرد هفت مرحله‌ای دیکلمن (1989) داده‌ها تجزیه‌وتحلیل شدند. براین‌اساس ده دسته معانی فرعی شکل‌گیری تصویر متفاوت از ایران، آشنایی با فرهنگ کشور میزبان، برجسته شدن چالش‌های میان فرهنگی و تلاش برای رفع آن‌ها، تجربه کردن دانسته‌ها از ایران، شبکه‌سازی و تقویت روابط اجتماعی ازطریق ورزش، تقویت حس انسان‌دوستی، کم‌رنگ شدن ملی‌گرایی و تقویت هم‌گرایی انسانی، از بین رفتن مرزها و موانع ارتباط‌گیری مؤثر، لزوم رعایت هنجارها و ارزش‌های جمعی، شناخت ارزش‌های محوری جامعه میزبان رویداد به دست آمد. به‌صورت کلی می‌توان بیان داشت که ورزش به‌عنوان بستر و ابزاری برای تسهیل جامعه‌پذیری و رسیدن به زبان مشترک عمل کرده است و درصورتی‌که برنامه‌ریزان و سیاست‌گذاران از این ابزار به‌خوبی استفاده کنند، می‌توان شاهد بهره‌گیری مطلوب از ورزش برای تأثیرگذاری‌ها و تأثیرپذیری‌های مطلوب بین‌المللی بود.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)