تحقیق حاضر با هدف ارائه الگوی مشارکت در اوقات فراغت ورزشی و اعتیاد به فضای مجازی معلّمان تربیت‌بدنی شهر اهواز طراحی و اجرا گردید. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری اطلاعات همبستگی با رویکرد مدلسازی معادلات ساختاری است که جمع‌آوری اطلاعات آن به صورت میدانی انجام گردید. جامعه آماری این تحقیق شامل معلّمان تربیت‌بدنی شهر اهواز بود و طبق آخرین آمار کسب شده, تعداد آنها 1201 نفر در شهر اهواز بود. طبق فرمول کوکران تعداد 292 نفر به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شد و نمونه تحقیق با استفاده از روش نمونه‌گیری غیرتصادفیِ دردسترس انتخاب شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسش‌نامه اوقات فراغت ورزشی اسماعیلی (1390) و پرسش‌نامه اعتیاد به فضای مجازی یانگ (1998) بود. روایی صوری و محتوایی پرسش‌نامه‌های تحقیق توسط اساتید و متخصصان تأیید گردید. پایایی پرسش‌نامه‌های پژوهش از طریق ضریب آلفای کرونباخ برای پرسش‌نامه اوقات فراغت ورزشی 81/0 و برای پرسش‌نامه اعتیاد به فضای مجازی 84/0 به دست آمد. برای تحلیل داده‌های پژوهش از آزمون معادلات ساختاری در جهت تعیین رابطه و مدلسازی استفاده شد. یافته‌ها حاکی از این بود که این الگوی مشارکت نه تنها می‌تواند به افزایش سطح سلامت فیزیکی و روحی معلّمان کمک کند، بلکه ایشان را از اثرات منفی اعتیاد به فضای مجازی نیز حفاظت می‌کند. با توجه به اهمیت نقش معلّمان تربیت‌بدنی در ارتقاء سلامت جامعه، ایجاد آگاهی و ترویج این الگوی مشارکت در آموزش‌ها و کارگاه‌های آموزشی نیز می‌تواند به عنوان یک استراتژی مؤثر در مدیریت این چالش‌ها مورد استفاده قرار گیرد.
